Tadaaaa mag ik je even voorstellen aan Olivier. Roepnaam Olly, tenzij we even wat strenger moeten zijn want dan wordt het Olivier, in de hoop dat dat meer indruk maakt hihi. Geboren op 1 april 2023 en sinds 10 september woont hij bij ons.
Een hond erbij?
Tja er werd me weleens gevraagd neem je er nog een tweede hond bij. Nee, dacht ik altijd, Mathilde is op zich met haar ruim 35 kg genoeg hond en er nog eentje dat leek me niet praktisch en ook niet nodig. Bovendien heeft Mathilde zoveel liefde in zich, daar heb ik genoeg aan. Gekscherend dacht ik wel eens aan 2 ruwharige teckels die Mathilde dan kon dragen in een hondendraagzak op haar rug, aan elke zijde eentje. Maar nee, verder dacht ik er eigenlijk nooit over om er een tweede hond bij te nemen.
Mathilde haar wens
Maar goed zoals dat gaat bij relaties, gaat het niet alleen om mijn geluk en wensen maar ook om die van haar. En ik zag of misschien kan ik beter zeggen voelde ineens de energie van een ander hondje bij haar. Oké dacht ik. Even checken of dat van een bekende hond is, maar dat was het niet. De volgende stap was een gesprek met Mathilde aan gaan en daarin kwam heel duidelijk naar voren dat ze een hondenvriendje wilde.
Oriënteren
Eigenlijk werd ik er direct enthousiast van. De volgende stap was peilen bij Jan (mijn man), of hij er voor open stond om er op den duur misschien toch
een tweede hond bij te nemen. En dat was gelukkig zo. Een lijstje maakte ik alvast: reu, minimaal half jaar oud (zodat hij direct mee kon met onze wandelingen met Mathilde) en een middenslag formaat, zodat hij samen met Mathilde in de auto past en atletisch gebouwd zodat hij mee kan met onze lange wandelingen. O ja en niet te lange vacht want dagelijkse vachtverzorging..daar ben ik niet zo dol op. Tja en met dat lijstje ging ik gewoon even wat speuren op internet. En laat er nou net in het dorp naast ons (ja op geen 500 meter afstand) een 5 maanden oude middenslag reu te koop staan. Toen ik zijn foto zag wist ik het al direct, dit is hem. Ik stemde op hem af en voelde zijn open, liefdevolle en zachte energie. Ik werd er direct zo blij van.
Afstemmen
Mijn volgende stap was via de foto afstemmen en zijn energie verbinden met Mathilde haar energie. Ja er was een match, heel duidelijk voelbaar. Toen met Oscar (onze kat), ik ben met hem in gesprek gegaan en hem gevraagd hoe hij het zal vinden als Olly bij ons zou komen wonen. Nou dat was oké voor hem. Er was ruimte bij hem om om te gaan met een nieuwe hond. Ik stemde hun energieën op elkaar af en dat voelde ook goed. Ik red mij wel hoor, zei Oscar. Ik zal even moeten wennen, maar ik kan dat wel. Het voelde ook als weer een mogelijkheid tot groei voor Oscar. Zo’n 2 jaar geleden kwam er een heel bijzonder kitten op mijn pad, en ik wilde hem maar wat graag in huis nemen, maar toen ik het aan Oscar vroeg zei hij heel duidelijk nee, geen kat in huis. Ik wil de enige kat in huis zijn bij jullie. Oké jammer voor mij, maar heel duidelijk, Oscar blijft dus de enige kat in huize van Rooden-van Ede. Ik respecteer graag zijn wensen, zoals ik wil dat een ander ook mijn wensen respecteert.
Olly zijn komst
Tja, dan gaat alles helemaal in de flow. Kennis gemaakt met Olly, zijn vader en moeder gezien, zijn zusje en tante en andere huisgenootjes. Onszelf nog een weekje de tijd gegeven om er over ‘te denken’, maar de beslissing was al op hartniveau genomen. We hadden elkaar uitgekozen, ik herkende hem op zielsniveau. Het was direct goed, heel mooi om te ervaren.
De eerste dagen was het enorm wennen voor ons allemaal. Met een nieuwe hond in huis, verandert namelijk de hele dynamiek. Hij kwam heel moe bij ons aan, ook was hij vrij angstig. Hij had wat negatieve ervaringen opgedaan waarop ik kon healen o.a. door het verwijderen van Trapped Emotions. Daarnaast hielden we het nog bij korte uitlaatsessies, op 3 plekken, verder niet. Zodat hij niet teveel prikkels zou krijgen. Doordat hij zo moe was, was hij heel reactief. Mathilde daarentegen liet (zo leek het) totaal over haar heen lopen, ze liet zich afsnauwen door hem, wegjagen, en ze deed niks, geen lipje optrekken, geen grom helemaal niks. Mijn stemmetje (mijn ego-die zich graag voedt met angst) zei: arme Mathilde, hebben we haar helemaal trainingsvrij opgevoed, zie deze blog en nu heeft ze te maken met een soortgenootje in huis die haar op haar kop zit. Die haar extreem beperkt. In mijn hart voelde ik dat Mathilde wist dat hij tijd nodig had en ze hem die gaf.
Tijdens de eerste dagen rende hij soms blaffend op sommige honden af. O jee dacht mijn stemmetje weer, straks blijft hij dit altijd doen, kan hij NOOOIT los. Maar mijn hart zei, steun hem maar, hij is overprikkeld en reageert daarom zo. Dus dat deed ik, er gewoon voor hem zijn, steunen en voorkomen dat hij in situaties terecht kwam die hij nog niet goed kon handelen.
Hij deed een poging op een hondje buiten te berijden, en o jee dacht mijn stemmetje, wat als het zo’n oversekste puber is die altijd achter elke hond aanrent om hem te berijden. Maar nee voelde ik van binnen, ook dit is gedrag wat nu voortkomt vanuit een overprikkeling. En inderdaad dat bleek ook zo te zijn.
De allergrootste uitdaging de eerste week was dus om alles er te laten zijn. Heel veel rust in te bouwen. De routine die Mathilde helpt om geaard en in balans te blijven, aan te houden. Zelf alle angsten uit te spreken, op te schrijven om ze vervolgens weer los te laten en te vertrouwen op mijn hart en de dieren. En ook te genieten, ondanks het stemmetje. Het stemmetje werd stiller. Met elke dag kwam er meer rust in Olly. Waardoor hij minder reactief werd, op een andere manier contact zocht met Mathilde en met andere honden. Dat gaf Mathilde de ruimte om haar grenzen aan te gaan geven, op de stabiele manier zoals ik van haar gewend was in de omgang met andere honden. En dat werkt prima voor Olly. Ze gingen elkaar meer en meer opzoeken. Na een maand de eerste echte speelpartij, ik zat met een brok in mijn keel en een big smile op mijn gezicht te genieten van ze. Geniet je even mee? Bekijk hier het filmpje. Ik ben trots, op mezelf, dat ik helemaal mijn hart kon volgen, vanaf het eerste teken dat ik doorkreeg tot nu, ondanks het stemmetje wat er soms ook was. Ik ben mega trots op Mathilde, Oscar en Olly dat ze in mijn leven zijn. Dat ze me helpen mijn levenslessen te leren, maar ook hun eigen pad volgen. Ik ben dankbaar dat ik ze mag en kan geven wat ze nodig hebben.
O, ja en Oscar. Die is de kampioen in dit verhaal. Olly is nieuwsgierig naar hem, al na een dag stonden ze neus aan neus. Komt Olly te dichtbij dan geeft Oscar goed zijn grens aan en verder trekt hij zoals altijd zijn eigen plan.
Dank je wel Oscar!